یک تیر و چندنشان؟!

تیر:

وقتی چند جوان دلسوز شهرستان، نه برای منافع شخصی، که عادت روزمره برخی شده، بلکه برای سرخ شدن صورت بی‌حال شهر و با کمک استاندار محترم قدمی بزرگ برداشتند. 

نشان اول: 

ورود مدیریت بحران استان به مساله محیط زیست شهرستان و تشکیل جلسه و تصویب مواردی که از پنج سال پیش، توسط مسئولین بومی شهرستان باید پیگیری میشد.

نشان دوم: 

تزریق اعتماد، انگیزه و امید به روح خسته و بی‌انگیزه جوانان شهر که به قطع می‌توان گفت، پس از دوره فرماندار اسبق(جناب پوراحمد) میل و امیدی برای فعالیت‌های اجتماعی نداشتند(بخوانید میلی برایشان باقی نگذاشتند).

نشان سوم: 

تلنگری محکم! برای تمام مسئولین شهرستان که قدر فرصت و قدرتشان را بیشتر بدانند و پیش از دچار شدن به سرنوشت گذشتگان و ترک صندلی، قدمی برای ثبت تصویری مثبت و ماندگار در ذهن مردمان سرزمین مادری بردارند.(بحق تصویر دکتر رضایی در کنار جوانان شهر، جزو ماندگارترین تصاویر خواهد شد و چه خرم که چنین نغمه ماندگاری در ذهن ما ثبت شد.)

نشان چهارم: 

ساخت راهی جدید و البته سریع برای پیگیری مطالبات معوقه مردمی. دومین تلنگر برای نیروهای اجرایی شهر برای افزایش قاطعیت و کارآمدی آنها.

نشان آخر:

اگر خوب مصوبات جلسه را خوانده باشید غالبا اسم جمعیت همیاران محیط زیست تکرار شده. نمایندگان این جمعیت بلااستثناء از جوانان شهر هستند. قطعا جناب دکتر رضایی و جناب شیشه فروش با توجه به سبقه مدیریتی و ارتباطات بسیاری که تا امروز با نیروهای انسانی داشتند و دارند، تفاوت نیروی کاردان و غیرکاردان را خیلی خوب تشخیص می‌دهند. پتانسیل و انرژی جوانان خوانسار، که نزدیک به یکدهه با تنگ‌نظری (برخی) مسؤلین بومی دفن شده بود، توسط مسؤلین ارشد استانی کشف و بالفعل شد. این نشان علاوه بر ستاره ای که روی سینه جوانان شهرستان به درخشش درآورد، تلنگر مجددی است به تمام مسولین، جهت جذب، پرورش و تشویق جوانان و نیروی انسانی شهرستان. فراموش نکنیم که لاله‌های اصلی این شهر جوانان هستند.

اما در آخر! باید قدردان جناب آقای دکتر رضایی، مهندس شیشه‌فروش و این جوانان دلسوز بود. دستمریزاد می‌گوییم و به افتخارشان کلاه از سر برمی‌داریم.

سربلند و برقرار باشید

امیر صانعی خوانساری