افیوک
چرا افیوک؟
افیوک بر وزن افیون و جمع واژه فیک است.(واژه خودساخته)
مازلو روانشناس فقید سالها پیش هرمی معرفی کرده بنام "هرم مازلو". در این هرم نیازهای انسان طبقه بندی شدند. طبقه چهارم نیاز به احترام یا نیاز به دیده شدن هست. نیازی که درصورت عبور از این مرحله به خودشکوفایی و خلاقیت میرسیم و درصورت عدم عبور ...
دنیای امروزما، دنیای فیک هاست. زمانی کوچه و خیابان پر بود از کفش و لباس و ابزارآلات فیک و تقلبی. کم کم به دنیای دیجیتالی رسید و موبایل و دیجیتال آلات فیک و تقلبی آمد. اما امروزه رسیدیم به آدم تقلبی ها...
نه!اشتباه نکنید. منظورم آدم های مصنوعی مخصوص صنعت پورن نیست!! منظورم آدمهاییست که هستند ولی نیستند!
بگذارید اینطور بگویم. کانالها و صفحات مجازی آکنده شدند از فیک یوزرها یا روبات هایی که یا برای تبلیغ و یا برای اقناع (شما بخوانید شاخ بازی) صاحب کانال یا پیج استفاده می شوند.
بدماجرا در دوقسمت خلاصه می شود:
اول وقتی که اینها مبنایی برای اعتماد ما خواهند شد. یعنی وقتی به صفحه ای میرویم و میبینیم که مثلا هزار یا ده هزار عضو دارد ناخودآگاه ما هم تمایل به عضویت پیدا میکنیم.(یادش بخیر معلم تاریخ کلاس سوم ما،آقای امینی،همیشه میگفتند:"اگه بریم تو خیابون ببینیم صدنفر پابرهنه درحال دویدن هستند،ماهم مثل آنها همین کار را میکنیم."حکایت ماست که با دیدن تعداد اعضا جذب و دفع می شویم.) در اینجا فیک یوزرها حکم طعمه را دارند برای به قلاب انداختن نگاه و زمان ما. اغلب خبرگزاری ها، کانالها و پیج های تبلیغاتی، کانالهای خبری و هرزکانالها(کانالها و پیج هایی که اقدام به نشر هر رقم مطلبی میکنند.) جزو این دسته هستند و از این روش برای نشر مطلب و جذب مخاطب بهره می برند.
دوم وقتی که صاحب پیج نیاز شدید به دیدن شدن در خود میبیند و برای همین سراغ فیک یوزرها میرود. اینکار باعث بروز سندروم خودشاخ پنداری خواهد شد که امروزه به اختصار به فرد موردنظر "شاخ اینستا" یا "شاخ تلگرام" میگویند.
متاسفانه خیلی از مسئولین مملکت، سلبریتی ها و متاسفانه امروزه در بین دانش آموزان و مردم عادی نیز رسوخ و رسوب کرده، جزو این دسته شده اند.
اما
نحوه تشخیص اینکه چه صفحه یا کانالی از فیک یوزرها استفاده میکند کافیست تعداد اعضا را با تعداد لایک ها و یا تعداد بازدیدهای زیر هر پست در کانال مقایسه کنید. براحتی متوجه خواهید شد که چه تعداد از این اعضا واقعی هستند. یا یکی دیگر از روش ها مقایسه نرخ رشد اعضای پیج و کانال با نرخ افزایش بازدیدهاست. (البته راههای دیگری نیز هست که بعلت بحث های امنیتی در اینجا از ذکر آن خودداری میکنم)
ولی هدفم از این مطلب چیست؟
دودلیل عمده:
اول اینکه وقتی آدمهای عادی را میبینم که گرفتار این مشکل شدند، افسوس میخورم که چقدر ما تهی شدیم که برای دیده شدن حاضریم هرکاری بکنیم.
دوم وقتی این اتفاق در افراد صاحب مسولیت رخ دهد، بسیار بدتر خواهد بود. زمانی که میشد و باید صرف رفع مشکلات مردم شود، یا اصلا زمانی که بهتر است برای برنامه ریزی برای رفع مشکلات و بهبود اوضاع شود، صرف افزودن مخاطب الکی خواهد شد. شاید باور نکنید ولی متاسفانه به مرور زمان موجبات خلق داستان های شخصی و توهم آلود را نیز فراهم خواهد کرد.
امیدوارم آنقدر برای افزایش قابلیت ها و ایجاد شخصیت جامع و پایدار در خودمان تلاش کنیم که نیازی به جذب این دست نگاه ها و مخاطبین نداشته باشیم.
