من یک خوانساری ام
صاف برم سر اصل مطلب
چرا ی سری از ما جوونای خوانسار ،حتی یک سری بزرگترا، حاضر نیستیم بگیم از خوانسار هستیم؟
چرا حاضر نیستیم به زبان خوانساری صحبت کنیم و میگیم کلاس نداره؟
شاید بخاطر اینکه الان دیگه هیچی نداریم بش افتخار کنیم!؟! شاید بخاطر اینه که از نظر ما مرغ همسایه در همه موارد طاووسه!!!
بذارید کمی از گذشته صحبت کنیم، روزی خوانسار مرکز خرید و تجارت منطقه بود.
روزی برترین علمای کشور رو داشتیم. بعد از امام رضا که نماز باران خوند،دومین نفر از علمای خوانسار بود.
عالمی داشتیم که شاه قاجار برای دیدارش از تهران به خوانسار سفر کرد تا فقط یک روز زیارتشون کنند.
اساتید خوشنویسی و خطاطی شهیر کشور از شهر ما بودند. حتی همین الان هم،چهره ماندگار خوشنویسی کشور استاد کابلی از شهر ما هستند.
اساتید موسیقی و آواز ،محمودی و ادیب خوانساری،که بسیاری از موسیقیدانان هنوز هم که اسم اونها رو به زبون میارند،کلاه از سر برمیدارند.
در زمینه علمی از پروفسور توکلی گرفته تا دکتر ملکی .
در تجارت هم بسیارند خوانساری هایی که در کشور آوازه اونها پیچیده...
اما زبان خوانساری.
خیلیامون میگیم زرتشت و کوروش و تخت جمشید. آویز فرّوَهَر به گردنمون میندازیم. اما حاضر نیستیم یکی از قدیمی ترین زبانهای فارسی رو صحبت کنیم.زبان "فارسی پهلوی". اگه با زرتشتی های بزرگوار هم صحبت شدید چند دقیقه زبان اصلی که با اون دعا میکنند رو گوش بدید ، مشترکات زبانی رو متوجه میشید.
اما چه شد که به اینجا رسیدیم؟؟؟ یا چه کنیم که از اینجا بگذریم؟؟؟
چندروز پیش روز گویش خوانساری بود. چقدر میشد و میشه اینطور مراسم ها رو از حد یه مراسم معمولی به یک مراسم باشکوه تبدیل کنیم. ففط عادت نکنیم به سوت و جیغ و هوار(حداقل جشن روز خوانسار اینطور نباشه). چرا از کودکان شروع نکنیم؟ همین کلیپ های تصویری به زبان خوانساری اگر حمایت بشند چقدر راحت میتونند استفاده از گویش خوانساری رو راحت ترویج کنند. یا بخش های علمی و...
در کنار همه اینها چرا در مدارس از بزرگان جوان و پا به سن گذاشته هیچوقت استفاده نمیکنیم؟ چرا بزرگان و سرمایه های انسانی شهر در مراکز استانها استفاده بشند و ما گدایی چهره های کمتر شناخته شده کشوری رو نکنیم.(مثال برای این یک مورد بسیار زیاد است.)
دوستان فرهنگ و ارشاد،تبلیغات اسلامی(!!) ، آموزش و پرورش ،میراث، وهاج ، شهرداری به خودتون بیاید و از صندلی هاتون درست استفاده کنید. ده سال دیگه شما مسئول انحطاط فرهنگی که ممکنه تا یک دهه دیگه اتفاق بیفته هستید.
اما پاراگراف آخر.
من افتخار میکنم در این شهر متولد شدم ، افتخار میکنم انتهای نام خانوادگی من با خوانساری ختم بشه، افتخار میکنم در شهری هستم که الگوهای فرهنگی،هنری و اقتصادی بسیار دارد و امیدوارم در زمره این اسامی قرار بگیرم.
امیر صانعی خوانساری
شهرام